Veel ouders hebben last van zorgen. Als je als ouder langere tijd zorgen met je meedraagt, kan dat voor stress zorgen. Het is dus heel waardevol om contact op te nemen en uiting te geven aan alle zorgen die er zijn, zodat er naar oplossingen gekeken kan worden en de stress die je meedraagt vermindert. Lees hieronder hoe we reageren wanneer een opvoeder bij ons binnenkomt met zorgen. De Oudertelefoon: Het is heel begrijpelijk dat je je zorgen maakt, en het is goed dat je in contact komt met anderen. We begrijpen allemaal dat je als ouder vaak met zorgen zit. Ga eens bij jezelf na wat je allemaal al hebt geprobeerd om de situatie te verbeteren. Wat werkte eigenlijk wel, al was het maar een heel klein beetje? Probeer daar bewust van te worden, want je weet als ouder eigenlijk al heel veel. Alles wat (al is het maar een beetje) werkt, kun je gebruiken om jullie situatie een beetje beter te maken. En vraag jezelf wat jij nodig hebt in deze situatie. Wie of wat kan jou helpen om je zorgen te verminderen? Aan wat voor hulp heb je gedacht, zodat je dit niet alleen hoeft te doen? Vaak blijven we als ouders te lang tobben in ons eentje, terwijl er een hoop hulpbronnen om ons heen liggen die we niet gebruiken. Tot slot, stel dat je over 10 jaar terugkijkt op deze fase? Wat heeft jou hier doorheen geholpen? En wat heeft jullie als gezin hier doorheen geholpen?

Van de combinatie werk en gezin kunnen sommige ouders helemaal uitgeput raken, zeker als ze alleenstaand zijn of als er lastige factoren meespelen, zoals weinig betrokken vrienden of familie, een lastige ex-partner of financiële problemen. Dit kan ontzettend stressvol zijn voor een ouder en het kan voelen alsof een burn-out aanstaande is. Hieronder lees je hoe wij reageren wanneer een ouder bij ons binnenkomt die signalen van oververmoeidheid en/of radeloosheid laat zien. De Oudertelefoon: Het ouderschap kan zwaar zijn, zeker als bepaalde dingen niet mee zitten. En je krijgt zo weinig pauzes, de trein dendert maar door. Het is eigenlijk knap dat veel ouders het toch gewoon maar weten vol te houden. En jij, hoe krijg jij het eigenlijk allemaal vol elkaar? Hoe komt het dat je toch elke dag weer weet op te staan, kinderen naar school brengt, kookt en werkt? Vraag jezelf eens af hoeveel energie je op dit moment hebt. Als je jezelf een cijfer zou geven tussen 0 (geen energie) en 10 (veel energie), wat scoor je dan? Waarschijnlijk scoor je jezelf niet hoog, maar ga eens na, wat zit er toch wél in dat lage cijfer? Wat maakt dat je jezelf geen -1 geeft? En hoe kan je er een puntje hoger van maken? Wat doe jij om op te laden? En als je niks kunt bedenken, denk dan terug aan wat je vroeger deed om op te laden. Een beetje provoceren misschien, maar wat moet je vooral blijven doen om burn-out te raken? Precies! Daar ga je dus minder van doen, en meer van de zaken waarvan je oplaadt. Zelfzorg is ontzettend belangrijk. Stel je voor dat je over 6 maanden met een vriend spreekt en je vertelt dat het beter met je gaat, wat merkt die vriend dan aan jou?

Oh wat kom je jezelf soms tegen in het ouderschap! Elke ouder twijfelt wel eens en vraagt zich af of anderen het misschien veel beter doen. Als je twijfelt, is het lastig om in actie te komen en stappen te zetten. Soms kan twijfel ook een teken van perfectie zijn. Je wil het állemaal goed doen, en als dat niet lukt komt de kritische stem jou veroordelen. Perfectie is niet mogelijk in ouderschap en opvoeding, gelukkig maar! We zijn allemaal mensen, we maken allemaal fouten. Hieronder lees je hoe we het gesprek aangaan wanneer iemand bij ons binnenkomt met twijfels of onzekerheden. De Oudertelefoon: Ouders die vechten met twijfels of onzekerheid spreken we heel vaak. Onzekerheid kan ook iets moois zijn: je streeft naar een betere situatie en het maakt je misschien ook extra zorgvuldig. Maar het is natuurlijk een onprettig gevoel en vaak zijn we als ouder toch te streng naar onszelf. Wat zou het fijn zijn als je vol trots en zelfverzekerdheid het ouderschap kunt beleven, toch? Dit gunnen we iedereen. Gun jij het jezelf ook? Kun je bij jezelf nagaan hoe het voelt als het probleem er niet meer is? En kan je dat omschrijven, hoe ziet dat eruit? En wat doe jij dan anders? Wat merken anderen dan aan jou? Als je terugkijkt naar je verleden, welke kleine stap is er al eens gelukt om de situatie een beetje te verbeteren? Ken je iemand die in deze situatie heel anders zou reageren? Iemand waar je tegenop kijkt, als mens of als opvoeder: een soort sterke oma, tante, vriendin of idool? En wat zou deze persoon doen als hij of zij in jouw schoenen zou staan? Stel je voor dat een goede vriendin in dezelfde situatie zit en ditzelfde gevoel met jou deelt. Wat zou je haar adviseren?

Het kan zo lastig zijn als dingen anders lopen dan jij wil, of om om te gaan met een gevoel van onrecht en woede. Het kost veel energie als relaties niet goed lopen, als je kind in een moeilijke/uitdagende fase zit, als er botsing is met werk of school. Elke ouder kent het gevoel dat je soms boos bent op de wereld om je heen en verwijten hebt. Hieronder lees je hoe we het gesprek aangaan wanneer iemand bij ons binnenkomt met gevoelens van frustratie, onrecht, woede en/of machteloosheid. De Oudertelefoon: Wat goed dat je ondanks de frustratie tijd en ruimte weet te vinden om naar oplossingen te zoeken. Hoe houd je het vol? Probeer eens voor te stellen hoe de ideale setting eruit ziet. Hoe voel jij je, waarin merk je verschil? En wat merken anderen dat anders is aan jou? Hoe is hetgene waar je boos over bent precies een probleem voor je? En hoe groot schat je de kans dat waar jij boos over bent, gaat veranderen op korte termijn? Stel, de situatie verandert in de door jou gewenste richting, wat zou dat betekenen voor jou, wat zou jij dan anders doen? En stel dat de situatie niet gaat veranderen in de door jou gewenste richting, wat kun jij dan tóch doen om de situatie te verbeteren? En als je over tien jaar terugkijkt op deze fase, wat heeft jou hier doorheen geholpen?

Loop je rond met iets dat je gênant vindt? Gaat het over de ontwikkeling van je kind? Of over iets van jezelf? Weet je niet goed hoe je hiermee om moet gaan? Twijfel je of het wel 'normaal' is? Join the club! Velen van ons twijfelen hierover, en we worden ontzettend vaak gebeld of gechat door ouders die strugglen met schaamte en gêne. Hieronder lees je hoe we samen met hen tot oplossingen proberen te komen. De Oudertelefoon: Wat is eigenlijk 'normaal'? Het is helemaal niet erg om af en toe te twijfelen en het niet te weten. Wij kennen bij De Oudertelefoon geen ‘genante’ onderwerpen. Alles is herkenbaar en alles komt voorbij. Laten we eens kijken naar jouw probleem, want je bent echt niet de enige. Meer ouders lopen hier tegenaan en het is goed dat je naar oplossingen komt zoeken. Heb jij zelf eigenlijk een visie op dit specifieke onderwerp? Wat vind jij belangrijk om mee te geven aan je kinderen? Wat is jouw visie in de opvoeding? Wat had jij zelf nodig van je ouders toen je zo oud was als je kind nu? Stel dat je samen met je kind over tien jaar terugkijkt op deze situatie, wat wil je dat je kind hierover zegt? Heb je iemand in je omgeving die geen gêne kent, hoe zou hij of zij dit aanpakken? Is er iemand in je omgeving met wie je hierover kan sparren? Je hoeft het niet alleen te doen, je mag altijd hulp vragen.

Roze wolk, waar? Ik zie ‘m niet!? Een kindje krijgen is een heftige gebeurtenis. Dat je bijvoorbeeld na de bevalling stemmingswisselingen hebt, is dus niet zo gek. Maar soms is er meer aan de hand, zoals een postnatale depressie. Als je verdriet en somberheid ervaart als ouder, dan gaat dat vaak gepaard met schuldgevoelens, want je hoort toch zielsgelukkig te zijn? Maar elke ouder zal te maken krijgen met somberte, verdrietige gevoelens of zelfs depressies, want ze horen nu eenmaal bij het leven en zijn een reactie op heftige gebeurtenissen. Het ouderschap is nu eenmaal zwaar en je komt jezelf soms hartstikke tegen. Vind jij het ook lastig om hierover te praten? De Oudertelefoon: Het is heel normaal om je soms verdrietig of depressief te voelen. Wist je dat alleen al 13% van alle moeders last heeft van postnatale depressies? Je bent echt niet de enige. Ook veel vaders ervaren somberheid. Het voelt zwaar, maar het is meestal tijdelijk. Heftige ervaringen en verdrietige gevoelens meemaken kost tijd. Gun jezelf tijd hiervoor. En praten over je ervaringen, problemen en gevoelens kan enorm helpen. Dus wat goed dat je hier bent. Je kan ons natuurlijk ook bellen :) Vraag jezelf eens af hoe je wil dat je leven er over een maand uitziet. Dezelfde mensen en omstandigheden zijn er nog, maar je voelt je iets minder beïnvloed door je gevoelens. Hoe ziet dat er precies uit? Pak eens een pen en papier en schrijf het volgende op: Als je je zelf een cijfer (0 - 10) moest geven voor hoe hoopvol je bent, welk cijfer geef je jezelf? Schrijf op wat er allemaal in dat cijfer zit? En dan de laatste stap: hoe kan je er een half puntje hoger van maken? Soms vergeten we in het ouderschap om voor onszelf te zorgen. Wat doe jij eigenlijk om voor jezelf te zorgen? Waar laad je van op? Wat geeft je energie, al was het maar een heel klein beetje? En misschien een beetje gekke vraag, maar stel: je bent een oud en wijs persoon geworden en je kijkt terug op deze periode in je leven. Wat denk je dan dat die wijze persoon je zou aanraden om te doen om door deze periode heen te komen? Wat zou deze persoon zeggen over hoe je jezelf kan troosten? Wat zou deze oude en wijze persoon de jongere versie gunnen? Weet dat je altijd welkom bent om te bellen en chatten met één van onze vrijwilligers. Je hoeft het niet alleen te doen!

Ahh, dat knagende schuldgevoel! Welke ouder heeft er geen schuldgevoelens? Je voelt je schuldig omdat je vindt dat je te veel werkt, dat je kinderen te veel tv kijken of omdat je te boos bent geworden op je kind. Gelukkig weet je vast ook wel dat geen enkele ouder perfect is. Zelfs de meest relaxte ouders schreeuwen wel eens. Hieronder lees je hoe we reageren, wanneer ouders bij ons binnenkomen die gebukt gaan onder een gevoel van schuld. De Oudertelefoon: "Ga eens na waar jouw schuldgevoel vandaan komt. Vind je dat je er te weinig bent? Verlies je soms je geduld? Of heb je andere reden om je schuldig te voelen? Wees bewust dat je echt niet de enige bent met dit gevoel. Het is voor elke ouder heel herkenbaar! Kan het zijn dat je voor jezelf de lat erg hoog legt? Ga eens na wanneer het eigenlijk best wel goed gaat met jou? Wanneer voel je je niet schuldig? En wat komt er voor dat gevoel in de plaats? Wat is er nodig voor jou om je goed te voelen als ouder of opvoeder? Waar laad jij eigenlijk van op? Wanneer zit jij lekker in je vel? Zorg je wel goed voor jezelf? Elke ouder maakt wel eens fouten, dat is helemaal niet erg. Hoe je er vervolgens mee om gaat is een ander verhaal. Dus mocht je boos zijn geworden, wat kan je vervolgens het beste doen? Heb jij wel eens een boze ouder meegemaakt als kind? Ga zelf eens terug naar je kindertijd, wat had jij toen nodig gehad van jouw ouders? Probeer je te verplaatsen in je eigen kind, wat denk je dat hij/zij nodig heeft van jou? Jij kent hem/haar het beste! Ben je wel eens open in gesprek gegaan met je kind? Het vergt moed om toe te geven dat iets niet is gelukt of dat je de fout bent ingegaan. Maar is dat niet een mooie les om aan je kinderen mee te geven?"

Het gaat niet goed bij jullie thuis en je herkent je niet in bovenstaande verhalen. Denk jij dat het bij jou veel ernstiger is? Heb je voor je gevoel echt een probleem, en heb je snel hulp nodig? Wat goed dat je ons hebt gevonden. Je maakt je bijvoorbeeld serieuze zorgen om je kind. Of je partner en jij hebben veel ruzie, waar de kinderen last van hebben. Wellicht zeg of doe je dingen die je niet zou willen, maar lukt het je niet om uit de neerwaartse spiraal te komen. Misschien schaam je je, en ervaar je veel stress. Het is goed om over je zorgen te praten. Het is voor kinderen belangrijk dat ze liefde krijgen en zich thuis veilig voelen. Door allerlei problemen kan dit minder worden. Dan is het goed om hulp te vragen om het thuis fijner te maken, voor iedereen. De Oudertelefoon: Wat goed dat je contact opneemt, je hebt het vast niet makkelijk. Het vergt moed om hulp te vragen. Het is de eerste stap naar verbetering van jouw situatie. Dus heel goed dat je ons hebt gevonden. Aan wat voor hulp heb je al gedacht? Wat voor hulp is het meest nuttig voor jou denk je? Wie of wat kan jou helpen? Wat wil je voor het probleem in de plaats? Soms slaan we hulp en steun uit onze directe omgeving te snel over. Maar misschien kunnen vrienden of familie uitkomst bieden. We willen jou graag de beste hulp geven. Wist je dat je huisarts er naast medische hulp ook is voor psychische hulp en ondersteuning? De huisarts kan je doorverwijzen naar bijvoorbeeld een psycholoog of andere zorgondersteuning. Huisartsen zijn gewend om om te gaan met zorgen en problemen die heel gevoelig kunnen liggen. Als het goed is, vinden ze niet snel iets gek, eng of raar. Je kunt met je huisarts over een heleboel praten. Huisartsen hebben net als andere artsen een beroepsgeheim. Er is ook online is een huisartsenportal, waarin je antwoorden vindt op een heleboel vragen. Vermoed jij huiselijk geweld of kindermishandeling? Kijk hier wat je kan doen. Met vragen over opvoeden kun je hier kijken waar je het best terecht kunt bij jou in de buurt. Dit is per gemeente anders geregeld, sommige gemeenten organiseren hulp via het Centrum voor Jeugd en Gezin (CJG), andere hebben sociale (wijk)teams, jeugdteams of websites met complete zorg- en opvoedinformatie. Zoek je iemand die jullie weer helpt om het gezinsleven op de rails te krijgen? Zoek naar een gezinscoach in je gemeente, deze hulp wordt vergoed. Klik hier om daar meer informatie over te vinden. Heb je een andere vraag of zorg, en herken je je niet in wat we hierboven beschrijven. Weet dat we heel graag live met je praten over wat er bij jullie thuis gebeurt. Dit kan via telefoon en chat en is altijd anoniem.